1. |
Προσεδάφιση
01:37
|
|||
Τον Ιούνιο του 1987, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή με προορισμό τον Άρη, μετά από ταξίδι μερικών μηνών, προσεδαφίστηκε με επιτυχία στον κόκκινο πλανήτη.
Οι εφτά γυναίκες και οι εφτά άνδρες κοσμοναύτες μπόρεσαν με άνεση να αφήσουν το διαστημόπλοιο, να βρουν τα υλικά που είχαν αφήσει εκεί οι προηγούμενες μη επανδρωμένες αποστολές και να στήσουν τον θόλο που θα αποτελούσε την βάση τους και που θα τους προσέφερε για λίγες εβδομάδες κατάλυμα και οξυγόνο, μέχρι την προγραμματισμένη επιστροφή τους στην γη.
Οι καθημερινές έρευνες για ύπαρξη ζωής κυλούσαν χωρίς απρόοπτα, με την συλλογή δειγμάτων από την ατμόσφαιρα, την επιφάνεια και το υπέδαφος του Άρη να εξελίσσεται σε υπόθεση ρουτίνας μέχρι εκείνο το απόγευμα, που λίγα λεπτά πριν την λήξη της βάρδιας της μια από τις ομάδες εργασίας βρήκε, χαμηλά σε ένα φαράγγι, να τους κλείνει το δρόμο της επιστροφής προς τον θόλο μια αγέλη λύκων.
|
||||
2. |
Ροζ Φώτα
03:35
|
|||
Μέσα στο σκάφανδρο
Φτιάχνω κόσμους
Γιατί δε θέλω να θυμηθώ
Μες στον κρατήρα
Κράτα μου το χέρι
‘Οταν φοβάμαι να κοιμηθώ
Και λίγο οξυγόνο
Αρκεί για να ακουστεί
Πως παίζει η μουσική
Σε άλλους πλανήτες
Κανένας δε θα υπάρχει
Τριγύρω για να δει
Που πέφτουνε βροχή
Οι μετεωρίτες
Και λίγο οξυγόνο
Αρκεί για να ακουστεί
Πως παίζει η μουσική
Τόσες σκιές
Μας αγκαλιάζουν
Όπως το κρύο που πέφτει εδώ
Μπορώ να δω το μπιτ
Απ’ την καρδιά σου
Κάτω απ’ τα ρούχα δίνει παλμό
Και λίγο οξυγόνο
Αρκεί για να ακουστεί
Πως παίζει η μουσική
Ροζ φώτα μου δείχνουν την πόρτα
Ο ουρανός είναι γεμάτος μπισκότα
Το οξυγόνο τελειώνει τσάμπα ψυχοτρόπα
Σύνδεσέ με στα μπάσα να πάρω ανάσα
Οι μέρες περνάνε οι λύκοι που να 'ναι;
Στις θάλασσες του Άρη τα σαλάχια πετάνε
Είναι φίλοι ή είναι απειλή;
Κόλλα το σκάφανδρο στο σκάφανδρο και δώσ’ μου ένα φιλί
Και λίγο οξυγόνο
Αρκεί για να ακουστεί
Πως παίζει η μουσική
Σε άλλους πλανήτες
Κανένας δε θα υπάρχει
Τριγύρω για να δει
Που πέφτουνε βροχή
Οι μετεωρίτες
Και λίγο οξυγόνο
Αρκεί για να ακουστεί
Πως παίζει η μουσική
|
||||
3. |
Πιρουέτα
03:01
|
|||
Να χαθείς στο διάστημα θες
Σ' ουρανούς που 'ναι ροζ
Μα φοβάσαι το κρύο
Μας γαζώνουνε μέρες αργές
Κολλημένο το pause
Διπλωμένοι στα δυο
Μασημένη κασέτα
Γύρνα λίγο ακόμα μόνη
Μια πιρουέτα
Για τα παιδιά που δεν κοιμούνται ακόμη
Έχουν μείνει τόσες αυγές
Είναι τόσο απλό
Πήγαινέ με σχολείο
Είχα μείνει για λίγο στο χθες
Όμως τώρα είμαι εδώ
Και μυρίζω σφαγείο
Μασημένη κασέτα
Γύρνα λίγο ακόμα μόνη
Μια πιρουέτα
Για τα παιδιά που δεν κοιμούνται ακόμη
Από το βουητό της κοιλιάς
Στον αέρα αγνός
Διπλωμένος στα δυο
Πως θα βρεις άλλο σύμπαν ρωτάς
Για να φτιάξετε φως
Και να αντέχεις το κρύο
Μασημένη κασέτα
Γύρνα λίγο ακόμα μόνη
Μια πιρουέτα
Για τα παιδιά που δεν κοιμούνται ακόμη
|
||||
4. |
Κάτι να σε ζεσταίνει
03:03
|
|||
Μοιάζει με χάδι
Μα δεν μπορώ
Δεν είναι φως
Ένας ήλιος που πέφτει νεκρός
Εδώ και αιώνες
Χωρίς σημάδι
Στα ψέματα
Τυχαία τροχιά στον αέρα
Πέτυχε την καρδιά
Που να χωρέσει
Η λύπη μου
Για όσα δε ξέρω ακόμη
Πώς να σ' τα πω
Μόνο με νοιάζει
Να μείνει εδώ
Κάτι να σε ζεσταίνει
Όταν φύγω εγώ
Μοιάζει με χάδι
Δεν έχει πως
Δεν έχει τι ούτε που
Μόνο ένα χέρι
Μες στο σκοτάδι
Είναι για λίγο
Μα ξέρω πως
Όταν ανθίσει
Θα κρατήσει για πάντα
Το φως
Που να χωρέσει
Η αγάπη μου
Κάνε την ήλιο και
Κάνε την φως
Μόνο με νοιάζει
Να μείνει εδώ
Κάτι να σε ζεσταίνει
Όταν φύγω εγώ
|
||||
5. |
Ζυγίζει ένα τόνο
03:27
|
|||
Στο ψέμα που ζούμε
Θα παίξω μαζί σου
Θα κάνω πως θα 'χει
Και αύριο πρωί
Κι ας μην είναι εκεί
Χιλιάδες ακτίνες
Τρυπάν τα κορμιά μας
Το σύμπαν κοιτάζει
Τι θα μας συμβεί
Πριν φύγει η στιγμή
Δύο μαύρες κουκίδες
Στο χρόνο που πλέει
Στη μέση μιας νύχτας
Πιο μαύρης κι από το τίποτα
Χωράν τα πάντα εκεί
Και είμαστε λίγοι
Η αγάπη είναι τώρα
Κανέναν δε νοιάζει
Αν μας έχει βρει
Μαζί με εμάς θα καεί
Κόκκινη πέτρα η καρδιά μου
Βαρύς ο παλμός
Ζυγίζει ένα τόνο
Ζυγίζει ένα τόνο
Τόσοι αιώνες στη σκόνη
Θα γίνουνε φως
Δώσε μου λίγο χρόνο
Δώσε μου λίγο χρόνο
Κόκκινη πέτρα η καρδιά μου
Βαρύς ο παλμός
Ζυγίζει ένα τόνο
Ζυγίζει ένα τόνο
Τόσοι αιώνες στη σκόνη
Θα γίνουνε φως
Δώσε μου λίγο χρόνο
Αυτό μου λείπει μόνο
|
||||
6. |
Μέρες σιωπής
02:57
|
|||
Μέρες σιωπής
Τόσες μέρες σιωπής
Τι θα κάνουμε;
Χαμένοι σ’ ένα πλανήτη
Που με το ζόρι μας αφήσαν εδώ
Τόσο μακριά από το σπίτι
Χωρίς να ξέρω αν θα σε ξαναδώ
Χαμένοι σ’ ένα πλανήτη
Που ήταν να κάτσουμε για λίγο εδώ
Μας βρήκαν στο δρόμο οι λύκοι
Και μας κρατήσανε για τόσο καιρό
Δεν ξεχάσαμε
Θυμάσαι
Θυμάμαι
Πως φτάσαμε εδώ
Δε ξεχάσαμε
Πως να γυρνάμε στη γη
Μέρες σιωπής
Τόσες μέρες σιωπής
Τι θα κάνουμε;
Οι λύκοι θέλαν παρέα
Γίναμε φίλοι και μας δώσαν νερό
Μια σκέψη αβυσσαλέα
Ότι δεν έφταιγε κανείς απ’ τους δυο
Προδότες όλοι οι άλλοι
Που μας αφήσαν και δεν νοιάζονται πια
Και μείναμε με τους λύκους
Να σχεδιάσουμε μαζί την τροχιά
Δεν ξεχάσαμε
Θυμάσαι
Θυμάμαι
Πως φτάσαμε εδώ
Δε ξεχάσαμε
Πως να γυρνάμε στη γη
|
||||
7. |
Μαυσωλείο
03:09
|
|||
Ευτυχώς που κοιμάμαι που και που και σε βλέπω
Το φθινόπωρο είναι κόκκινο εδώ
Σαν την άνοιξη και το καλοκαίρι κάνει κρύο
Και το χειμώνα που παγώνει η σκουριά
Ευτυχώς που κοιμάμαι που και που και σε βλέπω
Ξέρεις πως έχει δυο φεγγάρια εδώ
Το πιο μεγάλο ηφαίστειο στο σύμπαν
Και κάτι λύκους που μιλάν σαν εμάς
Ποιος ύπνος βγάζει
Σε αυτό τον κήπο
Που ‘χει ανθίσει
Στο γκρεμό
Κι όταν χαράζει
Εγκαταλείπω
Πριν να ξυπνήσω
Στο κενό
Κράτα με εδώ
Κράτα με εδώ
Λίγο κράτα με εδώ
Κράτα με εδώ
Αυτό το σπίτι
Το είχαν χτίσει
Οι πρώτοι λύκοι
Πριν καιρό
Παρατημένο
Όλο λουλούδια
Εκεί ανθίζω
Και εγώ
Κράτα με εδώ
Κράτα με εδώ
Λίγο κράτα με εδώ
Κράτα με εδώ
|
||||
8. |
Νεκρό τηλεσκόπιο
04:25
|
|||
Μικρή ορχήστρα στον ορίζοντα
Φιλάει και καίει τον ουρανό
Κρύο, μου έλειψε ο κόσμος μας
Νεκρό το τηλεσκόπιο
Ακούς; λέω το τραγούδι μας
Μα ο ήχος μένει στο κορμί
Λίγο οξυγόνο εδώ
Θα αρκούσε για να ακουστεί
Ναυαγός στο χρόνο
Χάθηκα στο μέλλον
Άραγε θυμάσαι
Όποτε νυχτώνει
Χρόνια μακριά σου
Βρες με στα αστέρια
Φως που τρεμοπαίζει
Φως που δυναμώνει
Είναι η ελπίδα
Είναι η αγάπη
Πότε με ανασταίνει
Πότε με σκοτώνει
Ναυαγός στο χρόνο
Θα σε περιμένω
Καίει το φυτίλι
Δεν τελειώνει
Μες στο σύμπαν μόνοι
Θέλω να ξέρω
Γιατί υποφέρω
Γιατί υποφέρω
Τι θα μείνει πίσω
Θέλω να ξέρω
Γιατί υποφέρω
Γιατί υποφέρω
Τόσος πόνος
Θέλω να ξέρω
Γιατί υποφέρω
Γιατί υποφέρω
Τι θα μείνει πίσω
Θέλω να ξέρω
Γιατί υποφέρω
Γιατί υποφέρω
|
||||
9. |
||||
Αφού κοσμοναύτες και λύκοι προσπέρασαν τις δυσκολίες στην αρχική συνεννόηση, συνειδητοποίησαν πως δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Οι λύκοι μάλιστα κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να βοηθήσουν τους κοσμοναύτες να αποκαταστήσουν την επικοινωνία με την γη, αν και γνώριζαν πως κάτι τέτοιο είναι μάταιο: οι ίδιοι, απόγονοι των επιζώντων ενός παρόμοιου πειράματος, είχαν να επικοινωνήσουν με τον πλανήτη των προγόνων τους από το προηγούμενο γεγονός μαζικού αφανισμού.
Όταν κατέστη σαφές για όλους πως η επικοινωνία με την γη δε θα αποκατασταθεί ποτέ και πως η επιστροφή είναι αδύνατη, οι λύκοι βοήθησαν τους κοσμοναύτες να εγκλιματιστούν στη νέα τους πατρίδα. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου απλό και πήρε αρκετές γενεές για να υπάρξει μια αίσθηση κανονικότητας στην καθημερινότητα.
Το σύμπαν ωστόσο αδιαφορεί για τέτοιες λεπτομέρειες.
Κατά καιρούς ταξιδιώτες από άλλους πολιτισμούς έφερναν τα νέα, αλλά πλέον δεν ενδιέφεραν κανέναν: κανείς, λέει, δεν ήθελε να έχει σχέση με τον κάποτε ομορφότερο πλανήτη αυτού του ηλιακού συστήματος.
Πόλεμοι και κλιματική κρίση είχαν μετατρέψει τη γη σε ένα τόπο εχθρικό προς τους κατοίκους του.
O μόνος παράδεισος που υπήρξε ποτέ σύντομα δε θα είχε κατοίκους και η φύση θα ξεκινούσε ένα νέο κύκλο προς την ισορροπία.
Δεν ήταν παρά θέμα χρόνου για να συμβεί .
|
pan pan Αθήνα, Greece
Pan Pan was born and lives in Athens, GR. He makes music with synths and samplers and stomp pedals and tape recorders that he has collected throughout the years.
Streaming and Download help
If you like Λύκοι στον Άρη, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp